Ogród w stylu angielskim

Jeżeli kochasz nieskrępowaną i wolną przyrodę, dziką roślinność, która rośnie swobodnie i naturalnie, to ogród w stylu angielskim jest dla Ciebie stworzony! Ta koncepcja architektury krajobrazu powstała w XVIII wieku i była odpowiedzią na sztuczne i rygorystyczne formy ogrodów barokowych. Miłośnicy ogrodów angielskich porównywali roślinność do farb, a ogród do oryginalnego obrazu. Projektant zieleni był więc artystą, który za pomocą odpowiednio dobranych drzew, krzewów ozdobnych i bylin miał stworzyć niepowtarzalne dzieło sztuki. Najważniejszą cechą ogrodów w tym stylu była naturalność, swoboda i romantyzm. 

Ogród angielski czy totalny chaos? 

Miłośnicy uporządkowanej przestrzeni, prostych form i regularnych kształtów zarzucali ogrodom angielskim niedbałość i chaotyczność. Jednak tereny zielone utrzymane w stylu angielskim nie są nieprzemyślane ani zaniedbane. Pozorny bałagan to tylko ułuda. Pod przykrywką całkowitej swobody tkwi bowiem dobrze przemyślany i starannie opracowany koncept. Projekt ogrodu angielskiego musi być wykonany bardzo precyzyjnie, aby móc osiągnąć zamierzony efekt naturalności. Rośliny są zestawiane ze sobą i łączone w taki sposób, aby ich barwy harmonijnie ze sobą współgrały, okresy kwitnienia uzupełniały się wzajemnie, a kształty ich kwiatów oraz liści tworzyły intrygującą kompozycję.

Jakie były początki stylu angielskiego?

Styl angielski w ogrodnictwie wywodzi się z tradycyjnych angielskich ogródków przydomowych (tzw. cottage gardens). Takie ogródki były zakładane już w epoce średniowiecza. Sadzono w nich różnorodne rośliny zarówno te ozdobne, jak i zioła czy warzywa, które można było wykorzystać w kuchni. Prawdziwy szał na tego typu projekty przypadł na XIX wiek, kiedy cały świat zachwycił się dyskretnym, naturalnym pięknem tych ogrodów. Pojawiało się wiele artykułów, których autorzy chwalili ten typ aranżacji. Zaczęto wydawać nawet poradniki, które miały pomóc ludziom zaaranżować swoje ogródki w tym stylu. Były one całkowitym przeciwieństwem uporządkowanych, geometrycznych, symetrycznych i sztucznych ogrodów barokowych (nazywanych też francuskimi), które podporządkowywały rośliny regularnej kompozycji. Ogród angielski wyrażał swoją formą tęsknotę za czasami przedindustrialnymi, kiedy rośliny mogły rozrastać się bujnie i dziko. Architekci krajobrazu wypełniali je więc rodzimymi gatunkami drzew, krzaków, bylin i kwiatów, aby pasowały do otaczającego krajobrazu. 

Jak stworzyć swój własny ogród angielski?

Chcąc stworzyć ogród angielski, powinniśmy wybierać takie rośliny, które wyglądają staromodnie i swojsko. Drzewa, krzewy i kwiaty mają przypominać stare płótna malarskie w myśl idei „ogrodu obrazu”. Najlepiej wybierać kwiaty w pastelowych barwach, które nadadzą kompozycji sentymentalnego charakteru. Niezwykle ważną rolę odgrywają także byliny, które powinny wypełniać przestrzenie między krzakami i drzewami. Doskonale sprawdzą się np.: skalnica, goździki drobnołuskowy, macierzanka, mokrzyca, naparstnica, dzwonek karpacki, rozchodnik, malwa albo rdest. Dodajmy do nich również zioła, które wypełnią ogród cudownymi zapachami, a w razie potrzeby będziemy je mogli również wykorzystać w kuchni (np.: lawenda, mięta, tymianek lub majeranek). Nie zapominajmy o malowniczych roślinach pnących, które mogą obrastać altany albo piąć się po ścianach domu. Idealną propozycją są np.: róże pnące, wiciokrzewy, powojniki albo glicynie. W ogrodzie angielskim nie może zabraknąć dużych drzew, które będą dominantą kompozycyjną całej aranżacji. Muszą to być rodzime gatunki, które dobrze rozrastają się w naszym klimacie (np.: dęby, lipy, leszczyny albo drzewka owocowe). Sadząc nasze rośliny, pamiętajmy, aby tworzona przez nas kompozycja była plastyczna i pozbawiona prostych linii, kątów oraz geometrycznych kształtów.